radio vanessa 100,3 fm
niedziela godz.8:10
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Ew. Jana 3:16
Każdemu z nas potrzeba właściwej inwestycji, której nie zniszczy żadna klęska, światowy kryzys a nawet rdza. Czy zatem istnieje dziś jakaś bezpieczna lokata? W co powinniśmy zainwestować nasz czas i ciężko zarobione pieniądze?
Odpowiedź znajdziesz w dzisiejszej audycji! Zapraszamy do słuchania!
Plik do pobraniaA zatem, Jezus jest Drzwiami do wszystkich tych rzeczy, a wiara jest kluczem, który odmyka te Drzwi. Więc jeśli Jezus jest Drzwiami do wszystkich obietnic Bożych, to wiara w Jego dokonane dzieło otwiera każde drzwi do każdego skarbu, który jest w Królestwie Bożym. Czy to rozumiecie? Wiara jest kluczem, który otwiera każdą obietnicę, którą On daje. Klucz wiary otwiera to – wiara w Jego dokonane dzieło. To właśnie są klucze, o których mówimy.
“Ale twoja droga powrotu będzie bardzo ciężka, synu. Lecz dzisiaj postanów sam, którą drogą chcesz iść”.
Ja jednak wybrałem źle i poszedłem złą drogą. Nie róbcie tego nigdy! Zacząłem palić i robić inne brudne rzeczy.
Potem pewnego dnia zachorowałem. Leżałem umierający. Wiedziałem że zrobiłem źle. Narkotyki, seks, moda… Kiedy robisz coś złego, dobrze o tym wiesz. Wiedziałem, że zmarnowałem życie i jestem daleko od Boga.
Kiedy widzimy coś w Biblii, co brzmi po prostu trochę tajemniczo i trochę podejrzanie, musimy uczynić jedną rzecz: Dać tylko Bogu trochę więcej czasu. Bóg się nie śpieszy. To my jesteśmy w pośpiechu. Dajmy tylko Bogu trochę czasu, a zobaczymy, jak te stare prorocze koła zębate pojawią się wprost na widowni. One wyjdą na jaw, pokażą nam obraz, podobnie jak wywoływane zdjęcie.
NIEMAL W DOMU
Życiorys Ernesta Fandlera
ROZDZIAŁ I – MŁODOŚĆ
Wielokrotnie proszono mnie, abym napisał swój życiorys, ponieważ nieraz stawiałem czoła różnym trudnościom. Kiedy pewnego razu leciałem nad Atlantykiem i rozmyślałem o mojej przeszłości, zdecydowałem, że to uczynię.
Urodziłem się w Szwajcarii, jako czwarte dziecko w bardzo biednej rodzinie, gdzie było siedmiu chłopców i trzy dziewczyny. Mając dwanaście lat, opuściłem dom, żeby pomóc utrzymać rodzinę. Pamiętam, jak w tym czasie chodziłem sam do lasu i zastanawiałem się, czy życia nie da się w jakiś sposób ułatwić. Moje serce tęskniło za czymś lepszym – choćby miało się to spełnić za milion lat. Dziękuję Bogu za to, że mogłem znaleźć lepsze życie, a teraz mam okazję napisać o tym.
